عمیق ترین درد زندگی

عمیق ترین درد زندگی مردن نیست 

بلکه ناتمام ماندن قشنگترین داستان زندگی است

 که مجبوری آخرش را با جدایی به سرانجام برسانی

بهترین غریبه

شاید...

ما به هم  نرسیم


امّا...


بهترین غریبه ات می مانم


که تو را همیشه دوست خواهد داشت . . .

سهم

بدتــــرین درد مــردن نیست

دل بستــن به کسیست

کــــه سهـــم تو نیــست

هر شب

هرشب ،

 
آب نمک ،
 

قِرقِره میکند ...!
 

گلودرد دارد،


چشمهایم ...!

تنهایی

                                    ساعتها زیر دوش به کاشی های حمام خیره می شوی

غذایت را سرد می خوری ناهار ها نصفه شب ، صبحانه را شام!

لباسهایت دیگر به تو نمی آیند، همه را قیچی می زنی!

ساعتها به یک آهنگ تکراری گوش می کنی و هیچ وقت آهنگ را حفظ نمی شوی!

شبها علامت سوالهای فکرت را می شمری تا خوابت ببرد!

تنهائی از تو آدمی میسازد که دیگر شبیه آدم نیست… روزهای مناینگونه و شبهایم اصلاً نمیگذرد 

فرق است بین...

فرق است میــان آنــکه یـــارش در بــر . . .

با آنـــکه دو چشــم انتظـــارش بــر در است!

فاصله گرفتن از آدمها

فاصله تان را با آدم ها رعایت کنید؛

آدم ها یکدفه می زنند روی ترمز؛

و آن وقت شما مقصری …!

جایی مانده ای که...

دلم ؛

جایی مانده ای که هیچکس مسئولیت شکستنت را بر عهده نمی گیرد …

لاشه ی یک دل

تو دور می شوی و من در همین دور می مانم …

پشیمان که شدی برنگرد ،

لاشه ی یک دل که دیدن ندارد !

در غیاب تو

در غیاب تو زرد زرد شده ام …

شاخه هم دیگر حوصله نکرد گوش دهد به ناله هایم ،

با اولین نسیم به روی زمین افتاد !