حزب ِ باد

من حزب ِ بادم،

ازهمان سمت

که به زلف های تو می وزد.

عشق مجازی

دل است دیگر...
.
.
.
.
.
.
گاهی عاشق کسی میشود که نباید میشد

عاشق کسی میشود که زبانش راهم نمیداند

گاهی عاشق عکسی که چشم دیده است میشود

گاهی یک عشق مجازی دروازه هایش رابرای ورود دیگران میبندد

از تو نوشتن

بی تو از تو نوشتن مثل سیگاره

هم تلخ ، هم آرامبخش ، هم مضر و هم اعتیادآور !

زیباتر

وقتی گریه میکنی زیباتر میشوی اما تو بخند

من به همان زیبا که “تر” نیست عاشقم !

مگرمیشود

چکار به حرف مردم دارم ؟

زندگی من همین است !

شب که میشود عاشقانه ای می نویسم

و خیره می شوم به “عکست”

و با خود فکر میکنم مگرمیشود تو را “دوست نداشت” ؟

دلبسته تر می شوم

“تو” تکرار نمی شوی ،

این منم که دلبسته تر می شوم !

به دریا می زنم

به دریا می زنم امشب دل توفانی خود را

که طوفانی کنم از غم تمام شانه خود را

 پس از خاموشی چشمت بدم می آید

                      که در دنیا نمی بینم گل یکدانه خود را

نهالستان سبزت را عجب پاییز طولانیست

که عمر من نمی یابد در آن ریحانه خود را

به هر در می زنم دل را خیالت را نمی بینم

                  که شاید بشکنم یک شب سکوت خانه خود را

 چو دیدم شمع بالایت سحر را در نمی یابد

 میان شعلــــه افکندم پــر پروانه خود را

حرف بزن

با همه ی بی سر و سامانی ام

باز به دنبال پریشانی ام

طاقت فرسودگی ام هیچ نیست

              در پی ویران شدنی آنی ام

دلخوش گرمای کسی نیستم

آمده ام تا تو بسوزانی ام

آمده ام با عطش سال ها

              تا تو کمی عشق بنوشانی ام

ماهی برگشته ز دریا شدم

تا که بگیری و بمیرانی ام

خوب ترین حادثه می دانمت

              خوب ترین حادثه می دانی ام؟

حرف بزن! ابر مرا باز کن

دیر زمانی است که بارانی ام

حرف بزن، حرف بزن، سال هاست

              تشنه ی یک صحبت طولانی ام

ها به کجا میکشی ام خوب من ؟

ها نکشانی به پشیمانی ام

  شاعر : محمد علی بهمنی

مفهومی برای عشق

تو را گم میکنم هر روز و پیدا میکنم هر شب

بدینسان خواب ها را با تو زیبا میکنم هر شب

تبی این کاه را چون کوه سنگین میکند، آنگاه

                      چه آتش ها که در این کوه برپا میکنم هر شب

تماشاییست پیچ و تاب آتش، آه خوشا بر من

که پیچ و تاب آتش را تماشا میکنم هر شب

مرا یک شب تحمل کن که تا باور کنی جانا

                  چگونه با جنون خود مدارا میکنم هر شب

چنان دستم تهی گردیده از گرمای دست تو

که این یخ کرده راازبیکسی،هامیکنم هرشب

تمام سایه ها را می کشم در روزن مهتاب

                  حضورم را زچشم شهر حاشامیکنم هر شب

دلم فریاد می خواهد ولی در گوشه ای تنها

چه بی آزار با دیوار نجوا می کنم هر شب

کجا دنبال مفهومی برای عشق می گردی!

                  که من این واژه را تا صبح معنا میکنم هر شب

محمد علی بهمنی

دوست داشتنت

دوست داشتنت،

اندازه ندارد!

پایان ندارد!

گویی بایستی بر ساحل اقیانوس و

موج های کوچک و بزرگ مکرر را

بی انتها، بشماری...

"سید علی صالحی"