یک عاشقانه آرام
احتیاط باید کرد ! همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز ...
یک عاشقانه آرام
احتیاط باید کرد ! همه چیز کهنه میشود و اگر کمی کوتاهی کنیم ، عشق نیز ...
دیدی که سخــــت نیســـــت
دیدی که سخــــت نیســـــت
تنها بدون مــــــــــن ؟!!
دیدی صبح می شود
شب ها بدون مـــــــــن !!
این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…
فرقی نمی کند
با مــــــن …بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســـــــخت
امروز هم گذشت …!!!
طوری نمی شود
فردا بدون مــــــن !!
تنها بدون مــــــــــن ؟!!
دیدی صبح می شود
شب ها بدون مـــــــــن !!
این نبض زندگی بــــــــی وقفه می زند…
فرقی نمی کند
با مــــــن …بدون مــــــن…
دیــــــروز گر چه ســـــــخت
امروز هم گذشت …!!!
طوری نمی شود
فردا بدون مــــــن !!
درد
درد یعنی همدم دریــــا شدن
با جنونی ساده، بی لیلا شدن
درد یعنـــی پرسه در کنــــــج قفس
خسته از بی آسمانی ... بی نفس
درد یعنــــــــــی آرزوهـــای محــــال
بی تو وا دادن به شک یا... احتمال
درد یعنی همدم سـایه شدن
رفتن و با جاده همسایه شدن
درد یعنی سینه ای غرق به خون
گمشدن از وحشت سرخ جنون
درد یعنی هق هق... اما بیصدا
دل بریدن از همه ... حتا خـدا
درد یعنی کودکی خیره به نان
خیره ی من . ما . شما. او.این و آن
درد یعنی غرق استدعا شدن
در حضورت ناگهان تنها شدن
پوریا کلهر
پوریا کلهر
بوی بی کسی
آغوش کسی را دوست دارم ...
که بوی بی کسی بدهد
نه بوی هرکسی ...
پناهم می دهی؟
پناهم می دهی امشب ؟
میان آب و گل رقصان ،
میان خار و گل خندان در آن آغوش نورانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
دل و دین در کف یغما و من تنها در این هنگام روحانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
میان آب و گل رقصان ،
میان خار و گل خندان در آن آغوش نورانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
دل و دین در کف یغما و من تنها در این هنگام روحانی ،
پناهم می دهی امشب ؟
برای دلت...که امشب قرآن می خواست.
من فکر می کنم
کسی که تنها باشد
کسی که خیلی تنها باشد
دوست دارد فقط با خـــدا حرف بزند !
این روزها را تنها باید قدم زد.
این روزها را تنها باید قدم زد.
تا انتهای ناکجا آباد.
می‌دانم که انتهای این گام‌های سردرگم و دلتنگ
به جایی نمی‌رسد،
می‌دانم که این آشفتگی به این زودی‌ها
رخت نمی‌بندد،
می‌دانم که هوای این روزها
لعنتی‌تر از هر روز و لحظه‌ی دیگری‌ست.
اما ما باید آنقدر بمانیم تا برسیم،
آنقدر قدم بزنیم تا به یک آبادی برسیم
و آن وقت تمام این حس ِ گنگ زندگی
پاک میشود از لحظه‌ها.
حالمان که بد است،
اما همین که به هم می‌گوییم خوبیم
یعنی توان ِ خوب شدن در ما هست.
ما باید برویم تا برسیم و این انگار تنها راه ما است…
تا انتهای ناکجا آباد.
می‌دانم که انتهای این گام‌های سردرگم و دلتنگ
به جایی نمی‌رسد،
می‌دانم که این آشفتگی به این زودی‌ها
رخت نمی‌بندد،
می‌دانم که هوای این روزها
لعنتی‌تر از هر روز و لحظه‌ی دیگری‌ست.
اما ما باید آنقدر بمانیم تا برسیم،
آنقدر قدم بزنیم تا به یک آبادی برسیم
و آن وقت تمام این حس ِ گنگ زندگی
پاک میشود از لحظه‌ها.
حالمان که بد است،
اما همین که به هم می‌گوییم خوبیم
یعنی توان ِ خوب شدن در ما هست.
ما باید برویم تا برسیم و این انگار تنها راه ما است…
