آرامش

دور از این هیاهو
دلم کویر می خواهد و
تنهایی و سکوت و
آغوش ِ سرد ِ شبی که آتشم را فرو نشاند.
نه دیوار،
نه در،
نه دستی که بیرونم کشد از دنیایم،
نه پایی که در نوردد مرزهایم،
نه قلبی که بشکند سکوتم،

نه ذهنی که سنگینم کند از حرف،
نه روحی که آویزانم شود.
من باشم و
تنهایی ِ ژرفی که نور ستارگان روشنش می کند
و آرامشی که قبل از هیچ طوفانی نیست !

آرزوی آرامش

از هیچکس انتظاری‌ ندارم
فقط
اگر شد!
در این هجوم سرد تنهایی‌
در این طوفان تاریکی‌
در این شب
که دارد ذره ذره در من رخنه میکند
برای‌ این سرگردان کوچه های‌ شهر
برای‌ این دل
آرامش آرزو کنید...!
دیگر از هیچکس انتظاری‌ ندارم...